بررسی اثر پوزولان های طبیعی ایران بر خصوصیات مکانیکی و دوام بتن خودتراکم

زمان، هزینه و کیفیت سه عامل مهم در اجرا می باشند که تأثیر مهمی در صنعت ساخت دارند. هر گونه پیشرفت یا توسعه ای که باعث بهبود این سه عامل گردد، همواره مورد علاقه مهندسان عمران خواهد بود. هرگاه این پیشرفت ها در صنعت ساخت و ساز تأثیرگذار باشند، باید تحقیقات کافی بر روی فواید و مضرات آن ها انجام گرفته و اقدامات لازم برای اجرایی ساختن آن ها در صنعت ساخت و ساز صورت پذیرد. بتن خود تراکم با توجه به خصوصیات ویژه خود، یکی از این توسعه هاست که می تواند تأثیر قابل توجهی بر صنعت ساخت داشته باشد.در این پژوهش به بررسی اثر پوزولان های طبیعی ایران بر خواص مکانیکی و دوام بتن خودتراکم پرداخته شده است. طرح اختلاط بتن خودتراکم در این تحقیق با استفاده از روش تاگوچی بهینه سازی شده است. پس از آن، چهار پوزولان طبیعی کشور به نام های پوزولان قروه، پوزولان آذربایجان، پوزولان توف سبز آبیک و پوزولان شکرناب مورد آزمایش قرار گرفته و با بررسی و مقایسه نتایج این آزمایشات پوزولان برتر که توف سبز آبیک بود انتخاب شد. در گام بعد، درصد های متفاوتی از آن بر حسب وزن سیمان (10، 20، 30 و 40 درصد) به بتن خودتراکم افزوده شده و آزمایش های مقاومت فشاری، مقاومت کششی، مقاومت خمشی، دوام در برابر درجه حرارت بالا،نفوذپذیری یون کلر، نفوذپذیری آب، درصد تخلخل و درصد جذب آب روی آن صورت گرفته شده است. از طرف دیگر، یک طرح اختلاط از نوع بتن معمولی با مقاومت فشاری 28 روزه شبیه به بتن خودتراکم ساخته شده و به میزان درصدهای ذکر شده به آن پوزولان اضافه کرده و آزمایش های مقاومت فشاری، مقاومت کششی و مقاومت خمشی روی این نمونه ها به دست آمده است. نتایج آزمایشات صورت گرفته بر روی بتن خودتراکم در سنین بالا نشان می دهد که افزودن پوزولان آبیک به بتن، باعث تولید بتنی تقریباً شبیه به بتن شاهد (بدون پوزولان) از لحاظ خصوصیات مکانیکی و دوام می شود. بنابراین می توان چنین نتیجه گیری کرد که با جایگزینی پوزولان به جای سیمان در بتن خودتراکم، با حفظ خواص مکانیکی و دوام، از مصرف درصدی از سیمان صرفه جویی نمود.